Themesong : เรื่องจริง - ซิน

\

ยามที่ด้านนอกฝนโปรยปราย , ด้านในหัวใจฝนก็โปรยปรายเฉดเช่นเหมือนกัน

 

__________________________

        เป็นอีกวันและ — อีกหนึ่งครั้ง

          ที่ฝนกำลังจะตก

          ดงฮยอกมองออกไปนอกหน้าต่างแสงสียามค่ำคืนกอปรรวมกับเม็ดเรียวสวยของฝนที่กำลังพร่ำอยู่

          นานแล้ว— เกือบห้าปี

          เกือบห้าปีที่ดงฮยอกคนนี้ไม่ได้เจอคนที่เขารัก, มาร์คลี

          น่าแปลกใจที่เขายังอยู่ที่เดิมความรู้สึกเหมือนวันแรกที่ตกหลุมรัก

          รอยยิ้มดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่เขาลืมมันไม่ได้สักที

          ห้าปี— ที่เขายังอยู่ที่เดิม

          อยู่กับความรู้สึกเดิมๆ

          ความรู้สึกที่กำลังดำดิ่ง… มันก็คงอาจจะไม่แย่เท่าไหร่ ล่ะมั้ง?

          — ไม่งั้นเขาคงตายไปแล้วล่ะ

          ว่าแล้วดงฮยอกก็ขำกับความคิดของตัวเองเบาๆ ทุกครั้งที่ฝนตกเขาก็มักจะนึกย้อนกลับไปในวันแรกที่เจอกันรุ่นพี่ที่คณะสุดฮอตมาขอเขาติดร่มไปด้วย —

          บอกตามตรงมันเหมือนฝัน แต่ดงฮยอกมั่นใจว่ามันไม่ใช่ความฝัน

          ความสัมพันธ์ที่ถูกพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆจากที่ขอติดร่ม ก็ชวนไปกินข้าว ไปเที่ยว ไปซื้อของ และก็จบที่อีรอปเดิมๆที่ว่า ขอเป็นแฟน

          แน่นอน, เขาตอบว่าเป็น

          และนั่นก็เหมือนจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอกัน เท่าที่เขาจำได้

          เหมือนกับโชคชะตากำลังเล่นตลก—มาให้ตกหลุมรัก และก็จากไป

          ว่าแล้วดงฮยอกก็กำลังหัวเราะอีกครั้ง ฝนตกทั้งด้านนอก ทั้งด้านในใจของเขา อีกแล้ว

          กริ๊ง

          เสียงอ๊อดที่ดังขึ้นทำให้ดงฮยอกหลุดจากความคิดของตัวเอง เขาได้แต่นึกสงสัย เวลานี้ ที่ฝนกำลังตก ใครจะมากดอ๊อดกันไม่ว่าจะเพื่อนหรือพ่อแม่ เขาก็ไม่ได้นัดใครไว้ทั้งนั้น แต่น่าแปลก

          สัญชาติญาณของเขากรีดร้องว่าเขาจะเดินออกไปเปิด

          ดงฮยอกเดินไปส่องที่ตาแมวเขาเห็นผู้ชาย — ผู้ชายที่เขารอมาตลอด

          ขอบตาร้อนแผ่วปากถูกเม้มเข้าหากันเพื่อป้องกันเสียงเล็ดลอด มือบางสวยเอื้อมไปปลดล็อคประตูหมุนลูกบิดและเปิด

          พระเจ้า— เขาต้องฝันไปแน่ๆ

          ห้าปีของเขามันจบลงแล้ว

          เขาได้เห็นมันอีกครั้งแล้ว

รอยยิ้มที่เขาตกหลุมรักมานับห้าปี— มาร์คลี มาร์คลีกำลังยิ้มให้เขา

“กลับมาแล้วนะดงฮยอก”