รีวิวเว้ย (1898) หนึ่งในความทรงจำที่น่าประทับใจสำหรับผู้ที่ชื่นชอบภาพยนตร์เกี่ยวกับการเดินทาง คงหนีไม่พ้นหนังเรื่องหนึ่งที่เคยพาเราท่องไปในอิตาลีผ่านมุมมองของเด็กสาววัยรุ่นสองคน ซึ่งมีเป้าหมายที่แตกต่างกันในการเดินทางครั้งนั้น ไม่ว่าจะผ่านมาเกือบสิบปีหรือมากกว่านั้น เรื่องราวของการเดินทางสู่อิตาลีก็ยังคงเป็นพล็อตที่ดึงดูดใจผู้คนอยู่เสมอ จนกระทั่งได้มีโอกาสพบกับหนังสือเล่มหนึ่งที่มีพล็อตคล้ายคลึงกัน คือการเล่าเรื่องราวการเดินทางของเด็กสาวสองคนที่มุ่งหน้าสู่ดินแดนรองเท้าบูทเล่มเดียวกันกับในภาพยนตร์ แต่ในครั้งนี้ ตัวละครเอกของเรื่องคืออดีตสมาชิกวง BNK48 ซึ่งในฐานะที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับติดตามวงนี้อย่างใกล้ชิด ผมจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับคำแนะนำของหลาย ๆ คนที่เชียร์ให้ลองหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านนัก กระทั่งวันหนึ่งมีคนส่งหนังสือเล่มนี้มาให้พร้อมคำขอที่ว่า "มึงช่วยอ่านและรีวิวให้หน่อย กูไม่ค่อยมีเวลา" แม้จะรู้สึกเช่นนั้น แต่สุดท้ายด้วยความที่หนังสือมาถึงมือแล้ว จึงลองเปิดอ่านดู และกลายเป็นว่าอ่านมันจนจบเล่มโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ในตอนแรกไม่ได้คาดหวังอะไรเลย มันแสดงให้เห็นว่าบางครั้ง เรื่องราวดี ๆ ก็อาจจะไม่ได้อยู่ที่ตัวบุคคลที่มาเล่าเรื่อง แต่เป็นเนื้อหาและการดำเนินเรื่องราวที่สามารถดึงดูดและตรึงผู้อ่านไว้ได้ในที่สุด