-1- "หนาว"
... ฤดูหนาว เป็นช่วงเวลาที่อบอวลไปด้วยความทรงจำ 
ความหนาว ชวนให้นึกถึงข้าวหลาม การผิงไฟ การรวมตัวของพี่น้องในตอนเช้า กับการเผาข้าวหลามและกินกันตอนร้อนๆ 
นึกถึงความเป็นบ้านนอกที่ขุดเผือกขุดมันมากองๆไว้ รอเผากินในรุ่งเช้า

-2- "กองไฟ"
... เราตื่นแต่ ตี5 พากันมาเล่นก่อกองไฟฉันพี่น้องในวัยเด็ก ไม่ต้องมีเทคโนโลยี ไม่ต้องมีไวไฟหรืออินเทอร์เน็ต มีแค่ชีวิต การใช้ชีวิต และสัมผัสถึงชีวิตที่แท้จริง

-3- "ปรโยคบอกเล่า"
... ตา-ยาย ชอบหาไม้ข้าวหลามมาแช่ข้าวเก็บไว้เสมอๆ ทุกเช้าคงได้กิน ถ้าตื่นเช้าพอ เช้าที่ว่า คือเช้าตรู่ นั่งรอพระอาทิตย์ขึ้น แสงแดดสาดส่องพื้นดิน คลุกกรุ่นไปด้วยไอหนาว กับเรื่องเล่าปรัมปรา สมัยผู้เฒ่ายังเต็มไปด้วยเรี่ยวแรง เรื่องเล่าที่ทำให้เด็กน้อยต่างสงสัย และใคร่รู้ เรื่องเล่าที่เล่าถึงชีวิต การดำเนินชีวิตด้วยสองมือ สองเท้า กับ ป่าเขา และการย่างก้าว เรื่องราวที่เราต่างรู้สึกได้ถึงความหมายของชีวิต

-4- "จาง ลับ ดับ ศูนย์"
... ชอบบรรยากาศแบบนั้น โหยหา ความเป็นชีวิต แบบนั้น 
เราไม่รู้ตัวเลยว่าเหล่านั้นมันหายไปไหน ความอนาล๊อกที่ค่อยๆถูกโลกดิจิตอลกลืนกิน จนจางลับดับศูนย์
.
ตาหายไปตั้งแต่ตอนไหน บรรยากาศแบบนั้นหายไปตอนไหน 
ยายหลงๆลืมๆ ไร้กำลังวังชาที่จะหาไม้มาแช่ข้าวให้หลานๆได้เผาข้าวหลามแบบเก่าให้ได้อีก 
.
สภาพพื้นที่เปลี่ยนไป บ้านไม่มีต้นไม้ต้นเดิม ไม่มีที่โล่งๆไว้ก่อกองไฟ ทุกอย่างแคบลงไปเยอะ หรือ เราโตขึ้นก็ไม่รู้ ที่แน่ๆ เราไม่ได้นั่งผิงไฟกันมานานเท่าไหร่แล้ว ที่แน่ๆ พี่คนนั้นที่อยู่เรียกเสียงหัวเราะความขบขัน ทำให้วันๆหนึ่งของชีวิต มีชีวา มันหายไป 
...

-5- อบอวล
... แต่หน้าหนาวเข้ามาอีกครั้งแล้ว ทุกคนกลับมาพร้อมเพียงกันอีกครั้ง กลิ่นหอมของข้าวหลามยังโชยมาทุกๆเช้า เรายังตื่น ตี 5 มาตลอด ตั้งแต่ไหนแต่ไร ไม่ว่านอนดึกแค่ไหน ทุกคนยังพร้อมเพียงกันที่นั่น ตรงนั้น ในความทรงจำ ที่ๆกองไฟสุมลุกเป็นเปลว ที่ถ่านแดงฉานมี หัวเผือก หัวมันซุกซ่อนอยู่ ที่ๆนั่น ยังแว่วเสียงหัวเราะ แว่วดังทุกเช้า ทุกๆครั้งที่ลมหนาวโชยมา ฉัน ยังคงเป็น เด็กชาย ในวันนั้น

และ มีความสุขทุกครั้งที่หน้าหนาวมาเยือน จาม และ เป็นหวัดทุกครั้ง ไม่ต่างกัน .

#สวัสดีความหนาว
#Silhouette

04.11.59