“ความรักไม่ต้องแปลให้ใครดู

แปลเพียงรู้สองใจคะนึงหา

ความรักดุจดั่งบุปผชาติในพนา

ตะวันลาลับนภากระทบนที

ชีวิตทั้งสองคนดุจฟ้าเขา

ทั้งสองเรารักกันในเมฆี

เราทั้งสองเรียนรู้กันดั่งวารี

ขุนคีรีว่าใหญ่ดั่งรักสองเอย”

     เรื่องราวในเล่มนี้ เป็นเรื่องราวของเหตุผลและความคิดระหว่างจิมิโกะกับคุมะซังที่มีมุมมองที่แตกต่างกันอย่างไร ไม่ว่าจะเรื่องรัก การใช้ชีวิต ชีวิตคู่และหลายมุมมองระหว่างกัน

ความปลื้ม

     ความปลื้มของแต่ละคนมีความคิด มุมมองที่แตกต่างกันไป บางครั้ง เราไม่มีทางรู้หรือเข้าใจได้ว่า ทำไมแต่ละคนมีมุมมองแบบนี้ แต่เราเพียงแค่ยอมรับในความคิดที่แตกต่างกันไป เล็กน้อยก็ดี เพราะสิ่งเล็กน้อยนี้ ทำให้โลกเราน่าอยู่มากขึ้นแล้ว

การคบหาดูใจ

     คนเรามาจากความแตกต่าง ย่อมมีสิ่งที่แตกต่างกันที่ทำให้หลายๆครั้งที่ลำบากใจในการคบหากัน และต้องมีความระมัดระวังกันมากขึ้น แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ทั้งคู่รักกัน ย่อมที่จะให้อภัยในข้อเสียของกันและกันได้

ความไม่เป็นไปตามที่คิด

     หลายสิ่งหลายอย่างที่ทั้งสองยังไม่รู้ใจตัวเอง ยังรู้จักกันน้อยเกินไป แต่เมื่อที่ทั้งสองเรียนรู้ที่จะยอมเปิดเผยกันมากขึ้น ทำให้ทั้งสองรู้จักและเข้าใจกันมากขึ้น จนสามารถใช้ความรักของสองคนพาชีวิตคู่ผ่านกาลเวลาแห่งทุกยามได้ 

     เรื่องราวของความรักของทั้งสองดำเนินต่อไปด้วยความมุ้งมิ้ง และมีความน่ารัก เวลาที่ทั้งคู่คุยกันว่า อยากออกเดตแบบไหน อยากรักกันแบบใด ซึ่งดูน่ารักกันต่อไป 

     และมีแถมให้เป็นเรื่องราวที่พ่อกับลูกคุยกัน ยามที่จิมิโกะไปอยู่ญี่ปุ่นแล้วค่ะ ซึ่งดูอบอุ่นหัวใจของความรักที่พ่อยังห่วงลูกเสมอ และคิดถึงลูกเสมอที่ลูกอยู่ไกล

เรื่องราวในเล่มนี้เป็นมุมมองของทั้งสองคนที่มีต่อกัน มีหลายอย่างที่เหมือนกันและแตกต่างกัน แต่ทั้งสองสามารถใช้ความรัก การให้อภัย การศึกษาซึ่งกันและกัน จนรักกันในที่สุด

“รักคือความเข้าใจกันและยอมรับกันและกัน”

Look a Breathe