กล้องของฉันทำงานหนักมากพอแล้วถึงเวลานอนกลางวันแล้วล่ะ เมื่อฉันยังไม่ได้ยินเสียงท้องตัวเองร้อง เลยตัดสินใจออกเดินทางตามลายแทงต่อไประหว่างที่ฉันกำลังเปลี่ยนสถานีรถไฟใต้ดินอยู่นั้น มีคุณยาย หลังงองุ้ม ถือข้าวของพะรุงพะรัง แต่ท่าทางใจดี เดินตรงเข้ามาหาฉัน ฉันเริ่มใจเต้น ก็ภาษาเกาหลีของฉันมันมีอยู่น้อย...