เด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ วันๆเอาแต่เล่น จะถูกเรียกว่าเด็กขี้เกียจ ผู้ใหญ่ที่วันๆไม่ทำงาน อู้งาน โดดงาน ก็ถูกเรียกว่าเป็นคนขี้เกียจ ความจริงแล้ว ความขี้เกียจที่ว่านี้มีอยู่แค่ในกลุ่มคนเหล่านี้เท่านั้นหรือ? คำตอบคือไม่ใช่ ความขี้เกียจนั้นอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน เด็กนักเรียนที่ตั้งใจเรียนหนังสือ อ่า...

แป๊งงงงง แป๊งงงงง หืม เช้าแล้วเหรอ วันสุดท้ายแล้วสินะ สดชื่นดีจัง วันนี้เป็นวันกลับ แต่ก็ยังมีกิจกรรมตอนตีสี่เหมือนเดิมคือต้องตื่นขึ้นมาทำวัตรเช้าอย่างเคยวันนี้สดใสกว่าทุกวัน มันเหมือนปลดเปลื้องความรู้สึกต่างๆ ออกไป มันไม่ลิงโลด ไม่ทุกข์ทน มันสงบขึ้นมากเมื่อเทียบกับเมื่อสองวันก่อน กิจกรรมก็ไหลไ...

ต่อไปนี้ก็จะใช้ชีวิตที่จะเป็นกิจวัตรมากขึ้น คือตื่นไปศาลาทราย ฟังคุณเมตตาบรรยายนิดหน่อย ปฏิบัติสมาธิ เดินจงกรมตามอัธยาศัย ถึงเวลาก็ไปออกกำลัง พอออกกำลังเสร็จก็มานั่งฟัง พอฟังเสร็จก็นั่งสมาธิ พอเสร็จก็ไปกินข้าว ทำเวร (กิจกรรมอาสาสมัคร) พักผ่อนตามอัธยาศัย ฟังบรรยายและฝึกปฏิบัติ พักเที่ยงพักผ่อนตามอั...

หลังจากที่ผมได้ปลง (หรือดื่มด่ำ?) กับอาหารแล้ว เราก็ต้องเอาจานไปล้างเอง ซึ่งเป็นแบบรองน้ำไว้สามอ่าง อ่างที่มีน้ำยา แล้วก็น้ำสะอาดแรก น้ำสะอาดสอง แต่ละคนก็จะบรรจงล้างมากครับ ทุกคนดูเป็นคนดี เวลาล้างต้องกลั้วน้ำชะเศษข้าวต้มในชามสเตนเลสแล้วเขี่ยออกให้เกลี้ยง จากนั้นค่อยล้างในน้ำยาล้างจาน จริง ๆ ก็ไม่...

ช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่ผมต้องเผชิญกับความถดถอยภายในจิตใจของตัวเอง จนต้องไปหาจิตแพทย์ มันก็ดีขึ้นบาง ถึงแม้ว่าคุณหมอจะไม่ได้ให้ยาก็เถอะ อาจเป็นเพราะยังเห็นว่าเราทานอาหารได้ตามปกติ แล้วก็ดีขึ้นบ้าง ถอยลงบ้างตามแต่สภาพจิตใจของคนเรา แต่แล้วเมื่อช่วงเดือนเมษายนที่ผ่านมา ก็รู้สึกถึงความไม่...

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หัวใจเคยเต้นเป็นปกติ ขึ้นลง-สม่ำเสมอ มันเริ่มต้นจากการมีความรู้สึก รู้สึก-คือการยืนยันตนว่ามีหัวใจ มีความทรงจำที่ใจปราถนาและซื่อสัตย์ เมื่อฝังใจ หัวใจก็จะจดจำ -- เล่าว่า : เวลาทำให้เกิดหลุมของความทรงจำ บางช่วงเวลาของชีวิตที่มีเรื่องราวดีๆได้ตกหลุมพรางเหล่านั้นไป และตนไม่อาจเ...

"ขณะเขียน ข้านึกถึงคนที่ได้จากไปแล้ว และคิดเกี่ยวกับคนที่กำลังจะกลับมา ว่าจะได้กลับมาหรือไม่? เราจะได้พบกันอีกหรือเปล่า? หรือเพียงแค่นั้นก่อนจากก็พอแล้ว หากเราพบกันอีก ก็ต้องจากกันอีกทุกคนพบกันเพียงเพื่อลาจาก ข้าเข้าใจดี" ข้าจึงไม่อยากพบใคร เพียงเพื่อลาจาก... ข้าเดินเล่นสู่ที่กว้าง สองเท้าเปลือยเปล...

เจ้าไม่จำเป็นต้องเกลียดข้า เพราะข้าไม่มีพื้นที่มากพอสำหรับความเกลียดอีกต่อไปแล้ว รักข้าสิ เพราะมันยังคงมีที่ว่างมากมายสำหรับ ความรัก -salinsiree . ข้ายอมพ่ายแพ้ เพราะข้าเหนื่อยที่จะต้องคิดให้มากมาก ว่าจะชนะอย่างไรดีต่อสิ่งนั้น สิ่งนี้ และเมื่อข้าหยุดคิดและแพ้ ข้าล่องลอย และไม่หนักอึ้ง -salinsiree ...

"เจ้าคิด ว่าเจ้าเป็นคนยังไง?" คำตอบง่ายง่าย "ข้าก็เป็นข้า" เธอจ้องกลับด้วยดวงตาคมโต เย็นกริบ แต่อมยิ้มเหมือนอะไรสักอย่างที่น่ากลัวและกำลังตรวจสอบเหยื่อที่น่าพึงพอใจ "แต่ผู้คนนั้นมีมาก มีมากคนก็มากความคิด ตามแต่ความถนัดที่พวกเขาชอบคิด บางครั้ง-ข้าจึงเป็นเพียงแค่บางสิ่งที่ไม่เหมือนกันเลยเวลาอยู่ในควา...

ข้าไม่จำเป็นต้องทำตนให้ดูฉลาด ต่อคนที่คิดว่าข้านั้นโง่ เพราะเมื่อเขาคิดเช่นนั้น ในขณะที่ข้าอยู่สูงกว่าเขาเช่นนี้ มันก็ไร้ประโยชน์และไม่มีค่า พอพอกับการสอนสมิโกลให้รักผู้คนมากกว่า แหวน -salinsiree . ขณะเขียน ข้านั่งนึกถึงคนที่กำลังจะกลับมา และคนที่ได้จากไปแล้ว -salinsiree . ข้าตั้งคำถามกับตนเองเสมอว่...

หล่อนผูกมัดกับบางสิ่ง บางสิ่งที่ไม่ต้องการหล่อน เลยปล่อย หล่อนจึงร่วงและหล่น ลงมา.. กระทบกระแทก แต่ไม่แตกหักหรือสลาย หากแต่ร้าว และเกิดรอย มีเสียงเล็กน้อยจากความเจ็บหรือปวดไม่อาจแน่ใจ หล่อนนิ่งเพราะไร้ซึ่งแรงไหวติง แต่หล่อนหายใจ อกกระเพื่อมช้าช้า ขึ้นลง ขึ้น และลง ช้า ช้า ช้าจนต้องกังวลใจ... บางสิ...

เมื่อข้าเกิดในที่-ที่มีความริษยาปกครอง เป็นผู้นำ และมีอำนาจ ความริษยาเหล่านั้นได้สั่งการความชัง ความเกลียด และโกรธ ให้ดูแลสิ่งที่เรียกว่า ตัวข้า และตัวข้าก็ถูกปกครองด้วยสิ่งเหล่านั้น และมากกว่านั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีสหายใหม่อย่าง ใส่ร้าย และสร้างเรื่องกับกลั่นแกล้งเข้ามามีบทบาท และนั่นแหละคือจุ...

อาหารอร่อยเสมอ สำหรับคนไม่ค่อยสม่ำเสมอเรื่องอาหารตกถึงท้อง -salinsiree . ข้าจำหน้าคนที่ยิ้มให้ข้าไม่ค่อยได้ แต่ข้าจำหน้าคนที่ซื้อขนม-หนังสือให้ข้าได้ ชัดเจน -salinsiree . ข้ามักชอบนั่งเล่นในที่ที่ข้ามีความสุข กินมันฝรั่งตามใจชอบ ดื่มน้ำอร่อยในทุกทุกวัน แม้มันจะเป็นเพียงแค่ความฝันก็ตาม เพราะเมื่อตื่น...