นั่งลงและพูดคุย ข้านั่งลงตรงข้ามกับหล่อน ข้าไม่รู้จักหล่อน แต่ข้ามีคำถาม เคยผิดหวังหรือไม่? หล่อนยิ้มและพยักหน้าช้าช้า พร้อมตั้งคำถามแบบเดียวกันกับข้า ข้าตอบ เสมอมา... และดูท่าจะเสมอไป บวกกับตลอดกาลอีกนิดหน่อย แต่นั่น มันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า ยังมีหวังหรือไม่ ความหวังน่ะเจ้ารู้จักมั้ย ไม่ใช่หว...

ชีวิตข้าไม่ได้สวยงามเหมือนดั่งเด็กสาวทั่วไป ไม่ได้ราบรื่นและมีความสุขเพียงน้อยนิด แต่ความมืดมิดมักมีข้อดีตรงที่มันทำให้ข้าดิ้นรนหาแสงสว่างที่เป็นดั่งความสุขเสมอ กระตือรือร้นแม้บอบช้ำ ดีกว่าจืดชืดไร้สีสันเพราะความสุขเสมอรอบตัวทำให้ตายด้าน - salinsiree . ข้ามีเพียงเนื้อหนังหุ้มกระดูก และอ่อนแอ ข้าหิว...

ในหลายครั้งที่รู้สึกเครียดกับเรื่องเรียน บางครั้งก็เลือกหนังสักเรื่องมาดูเพื่อสร้างความสนุกและลดความเครียดของตนเอง แต่ใครจะไปนึกว่าหลังจากที่เรียนจิตวิทยาไม่ว่าหนังจะเป็นแนวไหน ครียดจัด หรือ ไร้แก่นสารแค่ไหน ก็สามารถทำให้เราคิดถึงการกระทำของตัวละครแล้วเชื่อมโยงถึงสาเหตุของพฤติกรรมทั้งสิ้น จากเดิมที่...

ให้โอกาส สิ่งทดแทน ได้ทำหน้าที่ ให้โอกาส... สิ่งนั้นได้เข้ามาเติมเต็มพื้นที่ช่องโหว่-ของสิ่งที่เคยมีอยู่-ของสิ่งที่คุ้นเคย ที่ตอนนี้ได้หายไป... ทำใจลำบาก เหมือนกำลังเก็บกวาดของที่ไม่แน่ใจว่าจะไม่ต้องการมันอีก จริงหรือ? เหมือนไม่แน่ใจว่าจะเลือกเค้กชิ้นไหนดีระหว่างเค้กรสมะนาว หรือรสส้ม? แน่นอนว่ามีตัว...

หนี ข้าจึงเจ็บป่วย คอยกล้ำกลืนความมืดเป็นอาหาร ลิ้มรสความเหงาเป็นของหวาน และมีความเงียบเป็นเพื่อน.เพิ่มความเศร้า -ข้าไร้รูปร่างและจับต้องไม่ได้ เมื่อไม่รับรู้-จึงไม่รู้สึก และเมื่อข้าไม่รู้สึก-ข้าจึงว่างเปล่า กลืนหายกลายเป็น ว่างเปล่า ส่วนหนึ่งของ: ชีวิตคือการรู้สึก นึกคิด เมื่อรู้สึกคือหัวใจยัง...

ข้าไม่ชอบคำถาม -เพราะข้ากังวลที่จะตอบ -กลัวผลที่จะได้ จึงหนี...หนีไปเรื่อย เรื่อย... ข้าจำไม่ได้ว่ากี่ครั้งที่ข้าหนี... แต่ ข้าจำวันที่ข้า หยุดหนี ได้ ข้าค้นเจอสมุดปกแข็งสีน้ำเงิน-ดำ ทันทีที่ข้าได้สัมผัสมัน ข้ารู้สึกได้ถึงเรื่องราวต่างๆมากมายที่เคยผ่านเข้ามา แม้ไม่ชัดเจน แต่ก็รู้สึกได้ถึงมัน ข้าปั...

"นี่ มันเป็นยังไงหรอ?" ฉันหันมาสบตาหล่อน "อะไรเป็นยังไง?" ฉันพยายามนึกย้อนไปว่าหล่อนกำลังหมายถึงเรื่องใดกัน "เมื่อวันก่อนเธอหน้าซึดๆเข้ามา แล้วปากก็พึมพำว่า บ่อ... แล้วก็ น้ำ..." ฉันนึกออกทันที "อ้อ เรื่องนั้นน่ะเอง" "นานๆทีถึงจะมีคนได้เจอจริงๆ ได้ยินว่าแต่ละคนจะเห็นไม่เหมือนกัน แล้วเธอล่ะเห็นอ...

ไม่ว่าใครไม่อยากทำอะไรที่ผิดพลาดนักหรอกเราเองก็เหมือนกัน กลัวสิ่งที่เรียกว่า "ความผิดพลาด" มากจนทำให้กลายเป็นคนประเภท Perfectionist แต่มันก็มีความตลกตรงที่ว่า เป็นมนุษย์ไทป์เพอร์เฟ็คแต่บางทีก็ทำงานออกมาไม่เพอร์เฟ็คเลยคือมีความเป๊ะกับตัวเอง แต่มันก็มีความพลาดบ้างอะไรบ้าง พอพลาดทีก็รู้สึกเฟลโทษตัวเองไ...

งานก็ต้องทำให้ได้ดีเรียนก็ต้องทำให้ได้เกรดเอ ดังนั้น มันเลยเป็นอะไรที่เครียดกับเรามากทั้งภาระที่รับผิดชอบเยอะ ทั้งเวลาที่แทบไม่พอในแต่ละวัน ถ้าอยากได้เกรดเอ เราต้องตั้งใจเรียนเราต้องหาเวลามาอ่านหนังสือให้เป๊ะๆ แม้หมอจะแนะนำว่า อย่าหักโหมกับตัวเองมากไปแต่เราก็ยังมีพฤติกรรมแอบฝืนทำงานหนักอยู่ดี จนกระท...

หลังจากพบจิตแพทย์ ก็พอรู้ๆ แล้วว่าปัญหาของเราคืออะไรจริงๆ มันก็ไม่ใช่โรคซึมเศร้าแบบ 100%แต่มันจะมีทั้งอาการซึมเศร้าและวิตกกังวลรวมอยู่ด้วย ตอนแรกเราไม่รู้ตัวค่ะจนได้มาคุยกับหมอ จนรู้ว่าความรู้สึกที่เราแบกอยู่เนี่ย มันไม่ใช่ความรู้สึกทั่วไปของมนุษย์นะมันเข้าข่าย เครียดหนักมาก ชอบวิตกกังวลไปก่อนหน้า แ...

เราจะป่วยได้ยังไง เพราะเป็นคนหัวเราะเก่ง ชอบหาอะไรตลกๆ ดูเพื่อนเล่าอะไรฮาๆ หน่อย ก็ขำขี้แตกขี้แตนจริงๆ ไม่ได้เศร้าอะไรขนาดนั้นนะ ชอบดู ชอบอ่านอะไรที่ให้แรงบันดาลใจ เจอเรื่องเฟลมาแค่ไหน ชีวิตต้องเดินต่อไปแถมกลัวตายจะตายชัก นี่คือข้อสันนิษฐานของตัวเองในตอนนั้น ยังไงเราก็ไม่ใช่คนที่เสี่ยงป่วยเป็นโรคนี้...

หลายวันมานี้เรากลับมานั่งอ่านบทความต่างๆ และคำถามคำตอบมากมาย (ในเว็บไซต์ Quora หลายคนน่าจะรู้จัก) ในหัวข้อ “Narcissist” หรือเรียกกันในแบบภาษาไทยก็คือ “โรคหลงตัวเอง” นั่นเอง ต้องออกตัวก่อนว่าเราไม่ใช่นักจิตวิทยา จิตแพทย์ หรือนักเรียนจิตวิทยาหรืออะไรก็ตามที่มีความรู้พอที่จะมั่นหน้ามั่นตาว่าเรารู้จัก...

*บทความนี้มีการเปิดเผยเนื้อหา และเป็นเพียงการคาดเดาเหตุการณ์เท่านั้นหลาย ๆ คนคงได้ดูซีรี่ส์ใหม่แกะกล่องของทาง Netflixเรื่อง 13 Reasons why ไปแล้วนะคะแต่มีอยู่ตอนหนึ่งซึ่งเป็นสิ่งที่หลายต่อหลายคนยังคงสงสัยมาตลอดว่า "ฮันนาห์ นางเอกของเรา โกหกเรื่องจดหมายที่เธอเขียนให้แซคทำไม ?" วันนี้ เราจะมาให้คำตอบค...

สวัสดีทุกๆ คน เรามีข่าวดีมาบอก เรารู้สึกว่าเราอาการดีขึ้นประมาณ 90% แล้วแหละ ใช่ เรากำลังจะหายจากโรคซึมเศร้าแล้ว ความรู้สึกลึกๆ ข้างในตัวเรามันบอก ตอนนี้เรากินยาต้านเศร้ามาได้ 8 เดือนแล้ว และอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงวันนัดพบคุณหมอ ซึ่งเราตั้งใจจะไปบอกคุณหมอว่า เราว่าเราหายแล้วแหละ อะไรที่ทำให้เรารู้สึ...

สวัสดีทุกๆ คน เราไม่อยากตายแล้วแหละ ครั้งล่าสุดที่เรามาเขียนใน minimore คือ 18 วันหลังจากที่เราได้กินยาต้านเศร้า ตอนนี้ก็ผ่านมา 5 เดือนแล้ว แถมเราก็ใกล้จะหายจากโรคซึมเศร้าแล้วด้วย ก็เลยอยากจะเข้ามาแบ่งปันเรื่องราวและประสบการณ์ให้ฟังกัน แถมฉลองที่ได้ติด 1 ใน 10 เรื่องเด่นของปีจาก Minimore Makers ด้วย...