'คบกันไหม'

(2) ฉันว่าฉันชอบเขา เด็กผู้ชายที่ย้ายเข้ามาใหม่ 

ด้วยความซนของเด็กในช่วงวัยนั้น การโดนแซวหรือยุยงอะไรขึ้นมาสักอย่าง

ก็เหมือนจะทำให้เคลิ้มและคล้อยตามได้ง่ายเสียเหลือเกิน

ฉันจำรอยยิ้มของเขาได้ จำเสียงหัวเราะ และจังหวะการวิ่งหลบอีกฝ่ายที่เข้าหาฉัน..เกินไป

ฉันเด็กเกินกว่าที่จะรับมืออะไรแบบนี้ สุดท้ายก็โดนกักในอ้อมแขนที่มีกล้ามเนื้อมากกว่านั่น 

ก่อนจะตาเบิกโพลงเมื่อโดนสัมผัสเร็วๆที่ข้างแก้มซ้าย

สัมผัสนั่นทิ้งความรู้สึกวูบวาบและแผดเผาไว้บนนั้น หัวสมองฉันขาวโพลนชั่วขณะ

เขามันฉวยโอกาส บ้าที่สุด 

(3) ช่วงเวลานั้นฉันโตขึ้นแต่ก่อนพอสมควร อืม..อาจจะแค่อายุ 

ส่วนสูงฉันยังด้อยกว่าเพื่อนร่วมห้องอยู่มากโข ถึงขั้นอยู่หน้าแถวเสมอๆ

ในตอนที่เคารพธงชาติตอนเช้าแบบเรียงตามลำดับความสูงด้วยซ้ำ

เขาเป็นเด็กที่พูดตรงไปตรงมามากๆ 

การกระทำของเขาเองก็เปิดเผยมากๆเช่นกัน

พอเขาบอกว่าชอบ เขาก็นั่งหันองศาเก้าอี้มาทางนี้แล้วส่งยิ้มให้ตลอดคาบ

'สวยจัง'

เขาเอ่ยปากชมกับเมคอัพเห่ยๆที่ฉันโดนแต่งแต้มในงานโรงเรียน 

ดวงตาเขาเป็นประกาย ขนตาเขาขยับตามในตอนที่เขาเหลือบมองมาที่ฉัน

เขายังคงตรงไปตรงมาเหมือนเดิม เขาน่ารักดีเนอะ

ไม่มีการตอบรับหรือปฏิเสธ ไม่มีการสานต่อหรือพัฒนาความสัมพันธ์

ฉันในตอนนี้อยากถามตัวเองในตอนนั้นเหลือเกิน 

ทำไมถึงได้ละทิ้งช่วงเวลาอันหอมหวานของความรักในวัยนั้นกัน น่าเสียดาย

นาฬิกาแห่งความรู้สึกของฉันมีปัญหาหรือเปล่านะ