ฉันเจอเด็กนั่นบ่อยขึ้น
ทุกครั้งที่มอง ก็เพียงแค่หางตา
มันชวนขำในที ฉันจำหน้าของเขาได้ แต่ฉันไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ
จริง ๆ แล้วฉันสบายใจที่จะอยู่แบบนี้
ไม่ได้พยายามมองหา เข้าหา หรือทำอะไรให้เราเข้าใกล้กันขึ้น
สบายใจที่เห็นเจ้าดื้อนั่นวิ่งผ่านสายตาไปมา ในระยะที่ห่างมาก ๆ นั่นล่ะ
เด็กบ้านั่นมาสายในวันจัดค่ายที่พวกเราตั้งใจทำให้
ดื้อ! ดื้อมาก ๆ
เด็กตัวผอมในวันนั้นที่ตอนนี้ตัวสูงขึ้นกว่าแต่ก่อน
เวลาแค่ช่วงปิดซัมเมอร์ไม่กี่วัน โตขึ้นขนาดนี้แล้วหรือ
ฉันอ่านป้ายชื่อของไอ่เด็กนั่นด้วยใจที่ลิงโลดโดยที่ไม่รู้ตัว
รู้สึกเสียฟอร์มนิดหน่อย เป็นบ้าอีกอะไรล่ะ
ฉันอมยิ้มพร้อมกับส่ายหัวให้ตัวเองน้อย ๆ
ใจง่ายจังนะ
แต่ก็เอาเถอะ...
ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็กน้อย
ชื่อของเธอน่ะ
ฉันจะจำเอาไว้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in